Lieve Lena,

Terwijl ik dit schrijf hoor ik jou en vriendje Luca kletsen door de babyfoon. De babyfoon die we vijf jaar geleden aanschaften om ieder geluidje uit de babykamer op te vangen. Vijf jaar! Inmiddels geen huiltjes of kleine kreetjes meer door die babyfoon, maar hele gesprekken tussen jou en je vrienden. Discussies over welke oogschaduw beter staat (paars of roze), wie vandaag de moeder speelt en wie het kindje, welke outfit die dag het meest geschikt is voor school. Ja, er zijn heel wat keuzes te maken als je bijna vijf jaar oud bent…

Lieve schat, vandaag word je vijf! Je hebt het er al weken over en je kunt niet wachten om cadeautjes uit te pakken en traktaties uit te delen. En natuurlijk ben ik weer melancholisch, want wat wordt mijn kleine meisje snel groot! Maar vooral ben ik blij, want je wordt zo fijn groot! Zo vrolijk, onbezorgd, lief en gezond. Op die manier groot worden is mooi en dat vieren we dus vandaag (en morgen en overmorgen en de dag erop… zo gaat dat met kinderverjaardagen)!

Dit jaar wenden we samen aan het ritme van naar school gaan. Iedere ochtend om zeven uur beneden zijn (niet zo moeilijk, want je bent nog altijd een vroeg vogeltje), kleding en kapsel uitzoeken (vooral aan je haar moet veel aandacht besteed worden), op de fiets, jas aan de kapstok, slofjes aan, juf een hand, plantje verzorgen en werkje uitkiezen. En dan is het aan de juf… dat was wel even wennen. Maar jij vond het vanaf dag één fijn en vertrouwde blindelings op de plannen van die juf. Dus… wij ook ♥ En gelukkig kregen wij ook een taak op school. Mochten we mee naar het huis van de Sint. Mee met het schoolreisje en helpen bij de Juffendag. En we ontmoetten je vriendjes, want het liefst neem je iedere dag een kindje mee uit school. Samen bouwden jullie hutten, maakten jullie kunstwerken van klei, werd er verkleed, geschminkt en gepoetst en liepen we heel vaak de route naar de speeltuin achter ons huis.

Dit was ook het jaar van je eerste echte verkering ♥ Er zijn heel wat leuke jongens in de klas (jouw eigen woorden), maar er is er één die toch wel de grote favoriet bleek. Blonde krullen, sproetjes en heel erg vrolijk. Ja, die kan wel door de keuring komen 😊 En zo niet, dan toch blijft hij jouw ‘man’, want als we dit jaar iets geleerd hebben is het wel dat jij graag jouw eigen keuzes maakt. Je pakt je vrijheid en houdt er niet van als iemand anders de regels stelt. Maar was is het mooi om te zien dat je tegelijkertijd ook zo flexibel bent en meebeweegt met de dingen die wij voorstellen. Want als we uitleggen waarom we iets wel of niet kunnen doen, dan zorgt dit bij jou meestal voor begrip. Waar je vorig jaar nog wel eens driftig werd of ‘in discussie’ ging is daar nu in jouw lijfje zoveel rust en vertrouwen.

Als er één woord is dat jouw vijfde levensjaar typeert, dan is dat voor mij ‘zelfstandigheid’. Het uitgangspunt van de Montessori leermethode is jou op het lijf geschreven: “Leer me hoe ik het zelf kan doen”. Zelf je bed opmaken, zelf je kleren uitzoeken, zelf je haren kammen, zelf op de fiets naar school, zelf slot op de fiets, zelf jas losritsen… En zo zijn er nog 100 dingen die je het liefst zelf doet. En dat gaat zo goed lieverd, want oefening baart kunst. Gelukkig neemt dat niet weg dat je ook nog vaak op ons ‘leunt’. Dat wij – als je moe bent – nog steeds je pyjama aan mogen trekken, je tandjes mogen poetsen en je de trap op mogen tillen. Want ook al ben je al al 5, je hebt ons gelukkig nog heel erg nodig. Vooral vlak voor het slapen gaan, om een flesje warme melk voor je te maken ♥

En een tweede woord dat jou typeert is ‘optimistisch’. Je ziet altijd kansen als het even mis dreigt te gaan. Als je je ergens in vast bijt (omhoog klimmen op de hoge skatebaan), dan trappel je net zo lang met je beentjes tot het lukt. En heel treffend concludeerde jij zelf deze week: ‘Mama, ik heb ook een stopwoordje! Namelijk ‘maar dat maakt niks uit…!’ En haha, zo is het schat. Dit roep je als het internet niet werkt voor een filmpje, als je voor de 10e keer yoghurt op je shirt sopt, bij een lekke band, als het regent dat het giet of als een afspraak niet doorgaat. Altijd kom jij met een alternatief (de ene keer beter haalbaar dan de andere keer 😉) en gaan we vrolijk verder.

We mochten dit jaar weer veel op vakantie en wat genoot je daar van! Want vakantie staat voor vrijheid, voor buiten zijn, op blote voeten lopen, laat naar bed en zon op je haar. Er is niets waar jij meer van geniet. Nog geen half uur op de camping en andere kindjes liepen onze tent al in en uit. Je maakte tientallen vriendjes en danste met hen de sterren van de hemel tijdens de minidisco. Twee uur van tevoren begon al de voorpret: haren wassen en vlechten, prinsessenjurk aan, lippengloss op en danspasjes oefenen. En eenmaal op dat podium straal je als een ster. Je geniet van het applaus en maakt speciaal voor ons de diepste buiging. Waarop wij joelend en met tranen in onze ogen staan te zwaaien en fotograferen. Precies… zoals we vijf jaar geleden zwoeren nooit te doen 😊

En naast al die speciale momenten, waren er gelukkig ook zoveel ‘gewone’ momentjes. Gewoon lekker spelen thuis, buurkindjes over de vloer, theetje drinken in de stad, fietsen naar de Intratuin, boevensoepje maken achter het huis, knutselen om half 7 in de ochtend, met opa en oma naar een vakantiehuisje, knuffelen, stoeien, gek doen. Kleine geluksmomentjes met jou die het jaar juist zo speciaal maakten.

Dit jaar ging snel, ondanks dat ik iedere dag bewust stilstond bij jou in mijn leven. Maar zielsveel van jou houden was ook dit jaar weer een makkie. Dus lieve schat, daar gaan we gerust nog 500 jaar mee door!

Liefs mama ♥