Iets meer dan een jaar geleden deed ik in het weekend niets liever dan uitslapen. Een wekker was op zaterdag of zondag bij ons in de slaapkamer niet te vinden. We stonden op als we zin hadden. Soms om half negen, soms om elf uur. Om vervolgens nog een uur of twee in onze pyjama’s door het huis te dolen. Gordijnen dicht, de herhaling van Life4You op de achtergrond. Tussendoor werd er uitgebreid ontbeten: broodjes in de oven, glaasje jus, kopje thee. Als de kater dan alsnog in alle hevigheid toesloeg, doken we weer een uurtje ons bed in. Daarna uitgebreid douchen en de klok sloeg inmiddels twaalf uur.
Niks te klagen
Nu, zo’n dertien maanden later, zien de weekenden er heel anders uit. Want onze kleine schone slaapster laat rond een uur of acht vanuit haar slaapkamer horen dat het nu toch echt tijd is om op te staan. Maar ondanks dat we dus ‘zomaar’ drie uur slaap inleveren op de zaterdag en de zondag hoor je ons niet klagen. Ook omdat we ons realiseren dat acht uur een hele redelijke tijd is met een kleintje in huis. Ik hoor regelmatig vriendinnen over een zaterdag die al om vijf uur in ’s ochtends begon. Zo’n heftig moment is ons gelukkig vooralsnog bespaard gebleven. Nee, dat we niet mopperen heeft vooral te maken met ons nieuwe weekend-ochtendritueel.
Knuffelen in bed
Als dochterlief zich rond acht uur meldt, dan is het op zaterdag mijn beurt en op zondag die van m’n man om haar uit bed te halen. Even een schone luier en dan hup nog even bij ons in bed. Hoe heerlijk is dat! Dat lieve, slaperige kopje nog even tussen de dekens. Haartjes door de war, zacht pyjamaatje en al meteen een stralende lach. Honderd kusjes en knuffels (ze heeft ons immers 10 uur lang niet gezien!) en vooral kroelen tussen de dekens. Papa zoeken die zich onder het dekbed heeft verstopt, gieren van de lach en vervolgens vol bewondering wijzen naar de plaatjes en slingers aan de muur. Voor dit intieme moment wil ik zelfs om zes uur mijn wekker wel zetten!
Slaperige buurman
Na een minuut of 20 is het even uit met de pret, dan wil madame een flesje drinken. Eén van ons gaat met haar naar de woonkamer voor de ochtendfles en maakt meteen een ontbijt. Ook nu weer met broodjes uit de oven, een gekookt eitje en liters thee. En daar zitten we dan: om half negen kant-en-klaar aan het ontbijt met de hele familie. We wonen in Amsterdam en dus heeft het hele huizenblok naast ons zicht op onze serre met eettafel. Af en toe zwaait een slaperige buurman ons vriendelijk toe, maar meestal is er nog nergens anders leven te bekennen. Al die nachtbrakers uit de buurt liggen net vier uur in hun bed als ons ochtendgeluk al weer is begonnen. Maar voor geen goud hoef ik nog met hen te ruilen. Ons nieuwe ochtendritueel bevalt me – hoe burgerlijk ook – fantastisch!
Beeld: Pinterest
Ik ben Sanne. Moeder van het mooiste meisje van de wereld. Sinds mijn dochter geboren is praat ik over niets liever dan haar. En over andere dingen die met het moederschap te maken hebben. Mijn humor is gelukkig niet verdwenen sinds mijn bevalling, sterker nog: mijn dochter vindt me hilarisch. En dus schrijf ik mijn gekkigheden, mijn verbazing en de dingen die ik meemaak hier op New Mama.