Regelmatig hoor ik moeders en vaders om me heen zeggen ‘het gaat te snel’, als ze het hebben over hun kind(eren). En ik moet eerlijk toegeven dat deze gedachten zelf ook wel eens door mijn hoofd schieten als ik naar Lena kijk. Maar impliceert dit niet juist een overhaast gevoel? En dat is het laatste dat ik wil! Ik parkeer deze gedachten dus steeds vaker en zorg dat ik alles heel bewust meemaak en beleef.
Ik probeer het ook niet meer te zeggen, maar deze aandacht juist te besteden aan Lena en alles wat ik met haar doe en beleef. De tijd gaat nu eenmaal door (gelukkig maar!!) en het lijkt inderdaad nog zo kort geleden dat ik haar voor de eerste keer op mijn borst voelde, maar liever focus ik me op vandaag. Ik kijk iedere dag weer met een open blik naar NU en zorg dat mijn gedachten er helemaal bij zijn. Dan mis ik niks en geniet ik juist met volle teugen van dit moment. Van een meisje van 2,5 jaar met wie ik nog zoveel tijd te gaan heb!
