Liefste lieveling,
Inmiddels is het traditie geworden dat ik in de dagen voor je verjaardag een tekstje voor je schrijf. Nu krabbel ik nog altijd wekelijks een paar bladzijdes in een dagboek voor je, inmiddels staat er al een hele rij in de boekenkast. Maar het afgelopen jaar vatten in één verhaal, dat is toch altijd een waardevolle extra.
Het was weer een jaar met een gouden rand. Puur omdat jij voor ons een kind bent met een gouden hart. Nu je echt een grote dame wordt, wordt nog duidelijker hoe liefdevol jij in het leven staat. Je wordt wakker met een lach (nog altijd heel vroeg), steeds weer zin om de dag te beginnen. Om nieuwe dingen te gaan beleven en leren.
Die vroege ochtenden begon jij dit jaar het liefst met YouTube. Vloggers vind je geweldig, ook als ze voor de honderdste keer slijm maken, of misschien juist wel daarom. Maar als papa en ik gek worden van diezelfde vloggers en je stiekem porren voor een aflevering van Bassie en Adriaan kijk je hier met evenveel enthousiasme naar.
Op school vond je nog meer je plek dit jaar. De rol van ‘tweede groeper’ past je als een jas. Je vindt het fijn om kinderen van groep 1 wegwijs te maken, om ze een handje te helpen. En als de juf ons vertelt dat dit je siert, maar dat je echt niet altijd aan een ander hoeft te denken, dan herken ik dit goed. Maar tegelijk gloei ik van trots, omdat ik je graag meegeef dat je een ander bijna nooit teveel helpen kunt. Zolang je jezelf niet verliest of vergeet, maar hier heb ik bij jou geen twijfel over. Je natuurlijk zelfvertrouwen kreeg je waarschijnlijk van papa mee, wat heerlijk om dit te mogen zien en ervaren. Met fonkelende oogjes vlinder jij door het leven. In volle overtuiging dat het voor anderen fijn is om met jou te spelen, om samen leuke dingen te ondernemen. Haast nooit twijfel over je eigen kunnen. Maar vol vertrouwen op een goede afloop van alles wat er op je pad komt.
Dit jaar begon je met zwemles. Je geniet van het water, van het aanleren van nieuwe vaardigheden. En vooral geniet je ervan dat papa of ik de hele les vanaf de kant meekijken. Want vooral samen is dit gezellig. Steeds een klein zwaaitje vanuit het water, jouw ogen die mijn blik zoeken. Niet omdat je het spannend vindt, maar vooral omdat je verbinding zoekt. Omdat we zo ontzettend verbonden zijn lieve Lena, de hele dag door. Dus ja, ook in het zwembad ♥
Het was ook het jaar waarin we bijna drie maanden non stop samen thuis waren vanwege corona. Ook hier ging je zo als jezelf in: je leefde bij de dag en stelde geen vragen over de toekomst. We legden je uit waarom het belangrijk was om thuis te blijven van school en om contact met anderen te beperken. Dit vond je zichtbaar jammer, maar zodra je ervaart dat er niets aan te veranderen is geef je je over. Je geniet dan van wat het brengt: het vele samenzijn, de rust en ruimte. In deze periode werd je ‘ineens’ nog zoveel zelfstandiger weer. Hele middagen met je vriendin Isa in de speeltuin, een paar blokken van ons huis. We kunnen je het vertrouwen geven dat je weet wat je doet daar, dat je ons opzoekt als er iets is of als er vragen zijn. En een walkie talkie die ons in contact houdt – en waardoor ijs en anders lekkers worden ‘besteld’ – maakt het helemaal af. Je geniet van de vrijheid die we je op deze manier kunnen geven en groeit hierdoor.
Een ander woord dat jou ook dit jaar kenmerkt is zorgzaamheid. Niet alleen ben je een fantastische poppenmoeder, maar ook zorg je heel graag voor papa en mij en voor andere familie. Een dekentje op de bank, een helpende hand bij het koken, een warme blik als je ziet dat iets ons emotioneert.
De zolder werd dit jaar nog meer omgetoverd tot speelplek voor jou en je vriendjes. Vooral in de herfst en wintermaanden was het één streep naar boven uit school. Afspreken doe je het liefst iedere dag uit school en bij voorkeur bij ons thuis. Andere kinderen komen hier graag en daar zal die grote speelzolder ongetwijfeld aan bijdragen. Al je poppen kregen hier een mooi bedje, tientallen hutten werden er gebouwd, jullie creëerden er een restaurant en het campingbedje fungeert er als box of bed als jullie ‘vadertje en moedertje’ spelen.
Doordat het meeste speelgoed naar zolder verschoof, werd jouw slaapkamer steeds minder speelplek en steeds meer een ‘chillplek’, zoals je het zelf zo mooi noemt. Een plek waar grote meiden zoals jij zich optutten, hun kleding bekijken, kletsen met vriendinnen. Morgen als je wakker wordt (je slaapt vannacht bij ons in bed) mag je bewonderen hoe mooi wij deze grote meiden kamer afgemaakt hebben. Met grote meiden behang, een grote meiden poef en kussentjes en – als klap op de vuurpijl – een grote meiden bureau. Want, zoals jij zelf zegt: ‘in groep 3 moet je huiswerk maken en daar moet je dan echt een goede plek voor hebben’ ♥
Oh lief, wat was het weer een onbeschrijfelijk mooi jaar met jou. Wat hebben we veel gelachen (om poep en plasgrappen), wat heb je veel gestoeid met papa (en alleen met hem, ik word hier gek genoeg nooit voor uitgenodigd 😉), wat hebben we veel genoten op de camping en in vakantiehuisjes (waar jij het eerste uur altijd gebruikt om alles gezellig te maken: met knuffels, kaarsjes en kussentjes), wat hebben we uitbundig gedanst in de kamer (K3 maakte plaats voor Zoutelande van Blof en voor Blauwe dag van Freek en Suzan), wat was je heerlijk verliefd (en was ben je vol vertrouwen dat die jongens jou minstens net zo leuk vinden), wat heb je lekker gesmikkeld (van noedels met ei, pannenkoeken en rijst met loempia’s), wat kon je goed zelf – helemaal alleen – fruit kopen bij de groentekraam (wel voor bijna €30,- want ‘mama, als ik daar sta dan kan ik de verleiding gewoon niet weerstaan en wil ik alles wel proeven’), wat vond je het gezellig als opa en oma via Facetime een verhaaltje voorlezen voor het slapen gaan, wat heb je veel leuke kinderfeestjes bijgewoond (en steeds weer trots op een uitnodiging), wat heb je de woonkamer vaak verbouwd tot restaurant (met uithangbord aan de straat waardoor er één keer echt bezoekers aan de bel stonden), wat heb je uren en urenlang gespeeld met Isa (naast je beste vriendin wonen is zo handig) en wat heb je nog heerlijk genoten van je flesje melk in de avond (‘daarvoor ben je echt nooit te oud hoor mam’).
En zo kan ik nog 1000 dingen opnoemen van je die ons dit jaar hebben verrast, ontroerd, verbaasd en vooral vol lieten lopen met liefde voor jou. Dat boek over jou, dat kan er komen, genoeg heb ik om over te schrijven. En niet alleen zet ik het op papier, maar ook vertel ik het je iedere dag. Want je liefde en dankbaarheid voor iemand uitspreken, dat kan nooit teveel.
Wat word je een grote meid Lena, zes jaar al, ik kan het soms bijna niet bevatten. En dit jaar heb ik best vaak gedacht: wil je stoppen met zo snel groeien alsjeblief? Maar tegelijk denk ik: groei maar lekker door en word nog meer wie je al bent ♥
Liefs mama