Sinds ik mama ben wil iedereen van me weten hoe we als nieuwbakken gezinnetje de eerste weken zijn doorgekomen. Het is wel een dingetje hoor: je weg vinden met zijn drieën in plaats van als setje.
De gebroken nachten zijn wennen. Dat is nog voorzichtig uitgedrukt. Slaapdronken proberen vriendlief en ik er enig ritme in te krijgen. ’s Nachts ontpoppen we ons tot heuse Mr. en Mrs. Smith die elkaar nog net niet de hersens inslaan omdat er toevallig 10 ml. te weinig in het flesje zit of één van ons door de wekker heen is geslapen en daardoor ons opgebouwde ritme gevaar dreigt te lopen. Gelukkig zijn we bij daglicht weer een beetje mens en kunnen we er dan hartelijk om lachen. Op de gekste momenten probeer ik even rust te pakken, ook om mijn buikwond na een onverwachte keizersnede wat te ontzien, maar ondertussen voel ik me regelmatig alsof ik ben overreden door een vrachtwagen.
Borstvoeding
De borstvoeding is een verhaal op zich. Zo hard je best doen voor een schamele opbrengst van nog geen 30 ml. per kolfbeurt. Je zoon die ondanks verwoede aanlegpogingen steeds in slaap valt als hij je borst alleen al ruikt en bij het aanbieden van de fles – al dan niet met afgekolfde moedermelk – er ineens wel vrolijk op los zuigt. Alle tepelhoedjes, verschillende houdingen en belonen met een sonde aan de borst ten spijt. Zelfs proberen hem wakker te houden met een natte washand… het helpt allemaal niets. En ondertussen blijven je borsten wel lekker doorlekken en toeschieten, tja… #gefrustreerd
Janken
En dan de emoties die loskomen nadat je een mini versie van je vriend op de wereld hebt gezet. Huilen om de borstvoeding die dus niet helemaal loopt zoals gehoopt. En je wilt zo graag! Janken om kaartjes die je krijgt met wensen voor je kleine spruit die ineens echt betekenis krijgen en waarvan je zo ongelooflijk hoopt dat ze uitkomen omdat je je kind echt alles gunt!
Magic
En ons kereltje? Die krijgt van alle perikelen weinig mee en doet het prima! Hij is super relaxed. Vaak moeten we hem wakker maken voor een voeding en hij huilt alleen als hem er echt iets dwars zit *even afkloppen*. We mogen van geluk spreken. Het besef dat zo’n kwetsbaar mannetje afhankelijk is van ons: zijn papa en mama! (Ik vind het nog steeds gek om mezelf die eretitel toe te eigenen) doet rare dingen met je. Every little thing he does is magic, wordt wel eens gezegd. Nou… voor ons klopt dat zeker. Elk boertje, kreuntje, per ongelukke lachstuip, ja zelfs de scheetjes – die overigens al behoorlijke geuren kunnen aannemen – zorgen voor een golf van vertedering door het lijf van mijn partner of die van mij. Meestal vergezeld door een oehtje of aaahtje hier en daar, steeds weer zijn we ontroerd door een overdosis aan schattigheid. Ik mag me dan wel overreden voelen door een vrachtwagen…. het is er wel eentje met een volle lading aan gelukskoekjes!
Een foto die naadloos aansluit bij hoe ik me voel, zie je hieronder. Kats kapot, maar dolgelukkig met ons mooie wonder!
Ik ben Saskia, woonachtig in Nijverdal (Twente). Sinds oktober 2015 mag ik mezelf mama noemen van een prachtig en stoer ventje. Op sassymommy vind je mijn persoonlijke blogs, gedichten en andere gedachtenspinsels. Het moederschap biedt een onuitputtelijke bron van inspiratie. Op Facebook plaats ik geregeld nieuwe updates. Vind je het interessant om mijn voorzichtige stapjes op het moederpad te blijven volgen? Like SassyMommy.nl dan vooral!