Waardering ontvangen voor wat je doet: wie groeit er niet door? Ook jij krijgt waarschijnlijk een warm gevoel van binnen, zodra iemand je laat weten dat hij of zij waardeert wat je hebt gedaan, of (misschien nog wel mooier) je waardeert om wie je bent. Voor kinderen is dit niet anders. Ook zij gaan stralen door waardering. Waardering voor wat ze doen en voor wie ze zijn. Toen ik zwanger was vroegen mensen me voor het eerst wat ik belangrijk vond in de opvoeding van een kindje. Mijn gevoel hierin was meteen heel duidelijk. Ik wilde dat ons kindje zich veilig, geliefd en gewaardeerd voelde. Omdat ze is wie ze is.
Kleine genietmomenten
Het thema waardering speelt grappig genoeg een steeds belangrijkere rol in mijn opvoeding. Waarschijnlijk omdat Lena zich meer en meer ontwikkelt en dus steeds meer dingen doet waarvoor ik waardering heb. Toen ze heel klein was vooral onbewust en dus van nature. Ik waardeerde de manier waarop zij genoot van de kleine dingen. Van de zon op haar gezicht, van een klein vliegje, van een snoepje op een onverwachts moment. Haar oprechte blijdschap en genot deed ook mij weer stilstaan bij deze kleine dingen.
Waardering op een kaartje
Ruim een jaar geleden kwam ik in contact met Annet, zij ontwierp de Onder-je-kussen-kaartjes. Een prachtig concept, waar ik op New Mama al een paar keer aandacht aan heb besteed. “Tijdens het bedritueel vertel je aan je kind wat je aan hem/haar waardeert. Je schrijft dit op een kaartje en daarna leg je het – voor extra sprankeling – onder het kussen. Je hebt waardevolle momenten samen en je helpt je kind tegelijkertijd een gezond gevoel van eigenwaarde te ontwikkelen, zodat het in stevige schoenen de wijde wereld in kan stappen”.
Met de paplepel
Een aantal weken geleden ontmoette ik Annet in levende lijve. Gezellig voor een kop koffie, maar ook omdat ik zo graag nog eens persoonlijk van haar hoorde wat waardering zo’n waardevol thema maakt. Hoe zij de kracht van waardering beschrijft, verwoordt ze heel mooi op haar website: “Zelfwaardering ontwikkel je niet intuïtief; het moet je doelbewust aangeleerd worden. Aha! Maar heb jij vroeger, als ‘klein mensje’, specifiek van je ouders, op school of ergens anders geleerd dat je helemaal prachtig bent zoals je bent? Juist om wie je bent?” Een interessante vraag, die niet iedereen met ‘ja’ beantwoorden kan. En dus besloot Annet om het er bij haar eigen zoon met ‘de paplepel in te gieten’, dat hij mag zijn wie hij is. Door haar waardering voor hem kenbaar en zichtbaar te maken.
Effect
Deze mooie ontmoeting maakte mij nog weer eens duidelijk dat het oké is – en zelfs meer dan dat – dat ik heel vaak tegen Lena zeg dat ze een heel leuk kind is. Dat ik haar het mooiste meisje van de wereld vind en dat ik geniet van ons samenzijn. Het voelt voor mij inmiddels zo natuurlijk om dit uit te spreken, en dat is nu juist ook de bedoeling! Annet vertelde dat het juist zo mooi is om bij het uitspreken (of opschrijven) van je waardering te focussen op wat het effect ervan op jou is. “Lieverd, wat fijn dat jij me hebt geholpen met boodschappen doen, hierdoor zijn we eerder klaar en hebben we meer tijd om te spelen!” of “Dankzij de mooie tekening die jij voor me maakte voor Moederdag werd ik helemaal warm van binnen, dank hiervoor!”
Pechvogel
Waardering voor (het karakter van) je kind ontstaat soms op de meest onverwachte momenten of tijdens niet voorziene gebeurtenissen. Ik wist al wel dat Lena een pittige dame was, met veel veerkracht. In april brak ze haar beentje op de glijbaan. Na een hectische dag (huisarts, röntgenafdeling, spoedeisende hulp, gipskamer) zaten we met z’n drieën uitgeteld op de bank. Opeens kwam bij mij het besef dat mijn kleine meisje vijf weken lang tot aan haar lies in het gips zou zitten. En veel dingen waar ze heel gek op is dus al die tijd niet kan doen: op de loopfiets, steppen, rennen, zwemmen. Mijn tranen kon ik bedwingen tot Lena in bed lag, maar daarna brak het me even op. Ik vond het zo verdrietig voor haar! Niet snel daarna liet Lena me echter zien hoe optimistisch, flink en positief ze is. Stapje voor stapje kroop ze steeds makkelijker door de kamer. En vol trots vertelde ze aan iedereen die het horen wilde dat haar gips ‘prachtig roze’ was. Ze was super blij toen de rolstoel arriveerde en ze zelf een rondje door de kamer kon racen. En toen ze met een grote vuilniszak om haar been 1 minuutje kon douchen zei ze: “Oh mama, dat was zo’n lekker warm straaltje!”. Waar ik keek naar wat er niet kon door haar gebroken been, keek zij juist naar wat er wel kon. Ze dealde met de situatie, zonder zich af te vragen hoe lang die nog duurt. Zonder te klagen, zonder morren, maar met pit en enthousiasme. Wat kan ik dit optimisme ontzettend aan haar waarderen! En dat laat ik haar dus ook heel duidelijk merken. Ik vertel haar dat ik zo trots ben op haar, op hoe ze omgaat met de situatie. Dat ik haar zo’n flinke meid vind en dat ik ervan geniet om samen met haar een versnellinkje lager te nemen.
Terugwerkende kracht
Kinderen kopiëren het gedrag van hun ouders, dat heb je zelf vast ook wel eens gemerkt. En ook goed voorbeeld doet dus volgen. Vorige week kwam ik ’s ochtend de kamer binnen, klaar om naar mijn werk te gaan. Lena keek op van haar filmpje en haar oogjes begonnen meteen te stralen. “Mama, wat zie je er mooi uit. En wat ruik je lekker!” Zo’n lief compliment doet me smelten (het liefst bel ik dan mijn werk af om de hele dag met haar te knuffelen, maar dat terzijde). Onbewust spreekt ze haar waardering uit voor het feit dat ik de moeite nam om me ‘op te tutten’ voor een representatief dagje werk. Nog duidelijker is een ander voorbeeld. We waren afgelopen week weer eens met z’n tweeën in een koffietentje te vinden en ik bestelde warme chocolademelk voor ons beide. “Mama, wat lekker dat je dit hebt gekoopt (lieve werkwoordvervoeging van een 2 jarige), nu wordt mijn buikje helemaal warm dankzij jou.” Hoe klein ze ook is, ze staat nu al stil bij de dingen die niet vanzelfsprekend zijn, die extra zijn, die speciaal zijn en ons een prettig gevoel geven. En ze vindt het vanzelfsprekend om hier haar waardering voor uit te spreken, prachtig!
Groeien
Al maanden loop ik met het idee om op New Mama een artikel te plaatsen over waardering. Omdat het zo’n waardevol thema is. En omdat ik hoop dat steeds meer papa’s en mama’s bewust of onbewust besluiten om het er met die welbekende paplepel in te gieten. Die kleine versies van ons komen op hun levenspad nog heel wat tegen. Mooie momenten vol liefde en geluk, maar ook momenten van kwetsbaarheid of verdriet. En hoe mooi zou het zijn als we ze een beetje sterker en weerbaarder maken door hun gevoel van eigenwaarde te voeden en te laten groeien? Ik ga in ieder geval mijn best doen:)
♥ Sanne