Twee dagen per week werk ik vanaf een werkplek in het Volkshotel in Amsterdam. Terwijl ik opperst geconcentreerd webteksten aan het schrijven ben schuift er naast me een andere freelancer aan. Ze klapt haar Macbook open, werkt in no-time allerlei mailtjes weg en belt met een collega. Op zich niets bijzonders, zou je denken. Maar deze freelancer blijkt – net als ik – moeder. Hoe ik dat weet? Nou, ze heeft haar kleintje bij zich. Rechts naast haar staat haar kinderwagen en vanuit mijn ooghoek zie ik nog net twee piepkleine beentjes in de bak liggen. Je begrijpt dat mijn concentratie meteen helemaal weg is. Ik wil dit lieve, kleine mannetje graag bewonderen en stiekem ook graag knuffelen. Maar dat kan natuurlijk niet, ik ken deze moeder en haar kindje niet. En dus duik ik weer terug mijn werk ik. Ondertussen dwalen er allerlei gedachtes door mijn hoofd. Wat heerlijk dat deze moeder lekker kan werken terwijl haar kindje bij haar is. Geweldige combi! Zij werkt haar achterstallige mail weg en het mannetje slaapt ongestoord een gat in de dag. Ik vraag me tegelijkertijd af hoe oud het jongetje is. Aan de ieniemienie voetjes te zien nog maar een paar maanden oud. Waarom werkt ze al weer? Is ze eerder begonnen dan na de gebruikelijke 12 weken verlof? Wat dat noodzaak of wilde ze dat graag? Even denk ik aan mijn verlof: mijn meisje was ‘al’ 20 weken toen ik weer aan de slag ging, maar zelfs dat voelde voor mij veel te vroeg. De moeder naast me voelt zich duidelijk uitermate content. Ze straalt en geniet zichtbaar van haar werk. Perfecte situatie dus! Het fascineert me hoe moeders om me heen hun werk combineren met hun kindje. De meeste van mijn vriendinnen zijn bewust minder gaan werken om veel thuis te kunnen zijn. Ik heb ook een vriendin die het heerlijk vindt om 36 uur (of meer) per week te knallen op haar werk. Helemaal gestopt met werken zijn ze geen van allen. Dat was – geloof ik – alleen een overweging die in mijn hoofd opkwam. Ik vind het mooi om te zien hoe al die vrouwen om mij heen balans zoeken tussen moeder zijn en werken. Meestal lukt het goed, soms wat minder, maar ook dat is normaal. Bij de één went werken en moeder zijn meteen, bij de ander duurt het jaren. Ik schaar mezelf daar ergens tussenin.
Ondertussen is het vijf uur in het Volkshotel. Laptops worden dichtgeklapt, hier en daar worden de eerste vrijdagmiddagborrels besteld, telefoons worden gebruikt om weekendplannen te maken. Naast mij beginnen de kleine beentjes te bewegen. Een klein huiltje klinkt… honger! Voor de mama naast me het signaal om ook af te ronden. Laptop onder in de kinderwagen, telefoon weg, zoontje tegen zich aan. Zonder moeite switcht ze weer van werkende mama, naar mama zonder werk.
Ik ben Sanne. Moeder van het mooiste meisje van de wereld. Sinds mijn dochter geboren is praat ik over niets liever dan haar. En over andere dingen die met het moederschap te maken hebben. Mijn humor is gelukkig niet verdwenen sinds mijn bevalling, sterker nog: mijn dochter vindt me hilarisch. En dus schrijf ik mijn gekkigheden, mijn verbazing en de dingen die ik meemaak hier op New Mama.